Parę dni temu wstrząsnęła mną wiadomość z Faktów o eutanazji
bezpańskich psów w Rumunii. Odczekałam parę dni, aby uniknąć pisania podczas
wielkich emocji, jednak moje zdanie się nie zmieniło.
Rzecz rozchodzi się o bezpańskie psy. Dokładniej o
bezpańskie psy, które zagryzły 4 letnie dziecko. Bawiło się ono na placu zabaw,
ale po chwili poszło w pobliskie garaże, gdzie doszło do tragicznego zdarzenia.
Rumunia boryka się z problemem niebezpiecznych i wygłodniałych psów, których
jest pełno na ulicach. Wymyślono więc ustawę pomagającą pokonać ten problem –
ustawę o eutanazji bezpańskich psów.
Według tej ustawy, psy, które zostaną złapane i nikt się po
nie nie zgłosi, po 2 tyg. zostaną poddane eutanazji. Brzmi dość humanitarnie,
ale jak uwierzyć w uczciwość w takiej sytuacji, skoro kraj nie radzi sobie z
psami i zamiast je sterylizować, chce wydawać pieniądze na eutanazję. Jedna z
pań, wypowiadających się w reportażu, powiedziała, że prędzej psy zostaną
zabite przysłowiowym kopniakiem niż humanitarnym zastrzykiem, na który nikt nie
ma pieniędzy.
Jak to wygląda z mojej strony? Reportaż wywołał u mnie łzy.
Psy ciągnięte siłą po ziemi, łapane, czekające na śmierć. Ludzie, którzy nie
myślą o uczuciach zwierząt. Rozumiem, że psy są wygłodniałe i agresywne, ale….
Tym bardziej nie powinno się do nich dopuszczać dzieci. 4latek gdy zobaczy psa, od razu podejdzie,
zacznie łapać za ogon, czy wkładać rękę w pyszczek. Dzikie psy nie bez powodu
zaatakowały, a wina leży też po stronie osoby, która opiekowała się w danym
czasie tym dzieckiem. Trudno nie zauważyć zniknięcia dziecka z placu zabaw, a
dopuszczenie do kontaktu z nieznajomymi psami było wielką
nieodpowiedzialnością, przecież nawet z dobrze znanymi nam psami, należy
zachować ostrożność.
Czemu nie stworzyć fundacji, zebrać grupy ludzi, która
zdecydowałaby się na jakieś inne kroki w tej sprawie? W Polsce funkcjonuje
chociażby PSYgarnij, zajmujący się interwencjami w sprawach bezpańskich i
porzuconych psów, a także ich dalszych adopcji. Sterylizacja to jeden z punktów
ich umowy adopcyjnej. Nie chcę rozliczać nikogo z czynów, chcę tylko
podkreślić, że eutanazja to nie rozwiązanie. Dzieci się pilnuje, ale i sprawę
psów, skoro jest aż tak nagląca, należy rozwiązać. Sterylizacje i adopcje może
nie przyniosłyby spektakularnych efektów, ale może udałoby się zahamować proces
rozmnażania się i dalszych ataków psów na ludzi. Powszechnie wiadomo, że
agresywny pies nie ma szans na adopcję, ale nie przekreśla to przecież jego
szans na resocjalizację.
Chcę tylko zaapelować do wszystkich wrażliwych na cierpienie
ludzi i zwierząt. Szanujmy swoje życie i zdrowie, unikając ryzykownych
zachowań. Zwierzęta same się nie obronią, gdy my, ludzie, chcemy je unicestwić
wykorzystując znane tylko nam środki. Powyższa sytuacja pokazuje, że człowiek,
choć jest istotą myślącą, nie jest w stanie mądrze wykorzystać swojego
potencjału, a szkoda. Warto nie przechodzić obojętnie i starać się pomóc psom,
przygarnąć bezpańskie stworzenie, aby chociaż w naszym kraju nie dopuścić do
takich sytuacji. Rumunom życzę tylko znalezienia rozsądnego wyjścia z tej
sytuacji, innego niż eutanazje. Psy czekają nawet latami na adopcję, ale i tak
potrafią znaleźć swój nowy, lepszy dom…
Jak tylko mogę, będę przeciwstawiać się eutanazji psów.
I jak tu oprzeć się tak uroczemu pyszczkowi?
A Wy co myślicie o tym rozwiązaniu?
Przeczytałam Twój tekst dzisiaj rano. Pomyślałam sobie „zgadzam się ze wszystkim, to co ja mam tutaj jeszcze dopisywać?” Minęło te kilkanaście godzin i w telewizji widzę program o krakowskiej fundacji, która rzekomo pomaga psiakom. W jaki sposób pomaga? Darowizny bierze dla siebie, a psy upycha w jakimś pomieszczeniu, gdzie najpierw głodują, później chorują, a na końcu zdychają robiąc z siebie podłoże dla reszty. Wiesz... może ta „eutanazja” rzeczywiście polega na uderzeniu psa w łeb i katowaniu go aż zdechnie, ale już sama nie wiem, co jest gorsze – wykończenie psa od razu, czy skazywanie go na dni, tygodnie męczarni. Na pewno mój komentarz wydaje się bezduszny, ale już nawet nie mam siły się nad tym rozwodzić. Najlepiej by było, gdyby każdy dbał o to, by żaden pies nie był bezdomny – zero „prezentów” pod choinkę w postaci zwierzaka, zero „nauki” odpowiedzialności dla dziecka poprzez dawanie mu psa, jeżeli jest wiadome, że później samemu nie da się rady takim stworzonkiem opiekować, i naprawdę jestem za tym by usypiać chore zwierzęta zamiast je wywozić do lasu, czy wyrzucać na śmietnik. Uważam to za bardziej humanitarną śmierć.
OdpowiedzUsuńO pewnej sławnej fundacji, pomagającej w Afryce też słyszałam, że pieniądze idą gdzieś indziej. Dopóki gdzieś władzę trzyma chytry człowiek, nie ma szans na uczciwość :( Może i mój tekst jest mocno krytyczny, ale chciałam nim pokazać, że tak naprawdę najbardziej szkoda w takich sytuacjach jest mi zwierząt, bo to my je niszczymy :( Czy to w postaci prezentu, który się znudzi, czy katując je. Wiem, że świata nie zmienimy, ale fajnie by było gdyby ktoś się zastanowił nad tą sprawą i może jakoś zadziałał gdy będzie miał okazję.
OdpowiedzUsuń